Het Minnewater bestaat uit een park en een meer.  Het meer is gemaakt in de 13e eeuw als een reservoir dat het water uit de streek verzamelde met als doel de waterhuishouding in de binnenstad via een sas te kunnen regelen.  Rondom het meer bevonden zich toen hoofdzakelijk grasvelden en blekerijweiden. 

Toen op het einde van de 13e eeuw de tweede stadsomwalling werd aangelegd, werd het stuwmeer binnen de stadsmuren getrokken.  Toen werd de eerste (houten) Minnewaterbrug gebouwd.  Ter bescherming werd aan beide kanten van de brug op het einde van de 14e eeuw een ronde toren gebouwd.  Eén van die twee torens bestaat nog en wordt de Poertoren genoemd.  Die toren diende voor de opslag van buskruit, vandaar haar naam (poeder > poer).  Via een sluis konden kleine schepen vanuit het Minnewater ook de reien in de binnenstad bereiken. 

Toen in de 17e eeuw het kanaal Gent-Brugge werd gegraven, ontstond er rond het meer zelf economische activiteit met onder andere een aanlegplaats voor de barge (personenvervoer) naar Gent.  In 1739 werd de huidige stenen brug gebouwd.  Halverwege de 19e eeuw verliest het Minnewater echter haar havenfunctie door verzanding.

In de 19e eeuw worden een aantal nieuwe gebouwen in neogotische stijl opgericht rond het meer zoals het Minnewaterziekenhuis en het kasteel de la Faille.  Pas in 1979 wordt het Minnewaterpark geopend.

Over de oorsprong van de naam bestaan verschillende theoriën, maar het heeft in ieder geval niets met "liefde" te maken.  Hoewel het een mooie, romantische omgeving is, is de benaming "Lake of Love" of "Lac d' Amour" louter toeristisch geïnspireerd (sorry voor het doorprikken van de illusie).  Die bijnaam is gewoon afgeleid van (be)minnen.

Foto 1: de Poertoren en de Minnewaterbrug 's nachts
Foto 2: de kapel in het Minnewaterpark
Foto 3: Poertoren en de Minnewaterbrug