In nauwelijks enkele decennia tijd was het jonge Sluis uitgegroeid tot één van de belangrijkste havensteden in de Nederlanden en dit voornamelijk door haar strategische ligging aan de monding van het Zwin en de aanwezigheid van haar grotere zus: het machtige Brugge.

Op het einde van de 14e eeuw beleefde de stad haar hoogste bloei.  Sluis was belangrijk en haar rijkdom moest beschermd worden en dat werd dan ook zorgvuldig gedaan.  In 1382 gaf de graaf van Vlaanderen (Lodewijk van Male) de opdracht om de stad te versterken en drie jaar later werd aangevangen met de bouw van het kasteel.  De stad werd omringd door een wal en een gracht.  Op verschillende plaatsen kon je de stad binnen via stadspoorten.  Langs beide zijden van het Zwin werden versterkingen aangebracht en aan de ingang van de haven stonden twee zware torens die alle scheepvaart konden controleren en indien nodig de haven konden afsluiten.

Door de eeuwen heen werden de vestingen aangepast aan de veranderende oorlogsvoering en uitgebreid door de verscheidene heersers die in Vlaanderen de plak kwamen zwaaien.  Op het einde van de 16e eeuw werden, door de Spaanse dreiging, de vesten versterkt.  Een laatste versteviging kwam van de hand van Menno van Coehoorn (rond 1702).

De stadsvestingen hebben in de woelige geschiedenis van de stad hun werk moeten doen.  Zo werd in 1437 de Westpoort al door de Bruggelingen verwoest die er in Sluis hun stapelrechten kwamen afdwingen.  In 1587 werd Sluis door de hertog van Parma bezet.  In 1604, na een lang beleg, veroverde prins Maurits van Nassau de stad op de Spanjaarden.  In 1794 kreeg de stad een hevige beschieting van de Fransen te verwerken.  In 1944 werd de stad platgebombardeerd door de Canadezen, maar hier konden stadwallen uiteraard niets meer helpen.  Sluis heeft tegenwoordig nog twee stadspoorten (de Oostpoort en de Zuidpoort) en een overblijfsel van een andere poort (de Steenen Beer). 

De Oostpoort werd tussen 1425 en 1432 gebouwd.  De Spanjaarden vielen de stad hier in 1606 aan, maar slaagden niet in hun opzet.  Ze leden een smadelijke nederlaag met zware verliezen aan manschappen.  Wat we nog kunnen zien, is een deel van een oorspronkelijk veel grotere poort. 

De Zuidpoort geeft toegang tot de stad vanuit de richting van Aardenburg.  Tot 1399 stond hier een poort die uit hout was opgetrokken waarna deze vervangen werd door de huidige constructie.  Deze nieuwe poort was in 1406 afgewerkt en was toen heel wat groter dan nu.  Bij het aanpassen van de verdedigingswerken rond de stad in de 17e eeuw werd de bovenbouw afgebroken.  Via een houten brugje kun je hier de ringgracht oversteken en het wandelpad bereiken.

De Steenen Beer.  De ruine van de Westpoort of Brugse Poort wordt ook wel de Stenen Beer genoemd.  Zoals de naam al doet vermoeden, is dit de poort die toegang biedt tot de stad vanuit de richting van Brugge.  Deze poort kwam in de plaats van een oudere poort die in 1437 door de Bruggelingen werd verwoest.  Men deed er maar liefst 12 jaar over om dit indrukwekkende bolwerk te bouwen (van 1444 tot 1456 om precies te zijn).  Het hele complex bestond uit een wapenzaal en een soldatenkwartier met daartussen de eigenlijke doorgang.  Via een loopbrug over de walgracht kwam je de stadspoort binnen, die bij gevaar via een ophaalbrug kon worden afgesloten.  Via een onderaardse gang, kwam je terecht in het kruitmagazijn.  Dikke stenen muren beschermden het geheel waarop de stadsmuren aansloten.  De poort werd in 1587 door de hertog van Parma verwoest bij de inname van de stad.

Rond de stadswallen ligt een wandelpad dat je rond de stad voert langsheen de poorten, grachten en wallen.  Je hebt er een prachtig zicht op het vlakke polderlandschap.

Foto 1: Brugje over de gracht aan de Zuidpoort
Foto 2: De Zuidpoort
Foto 3: Schapen rond de wallen met op de achtergrond de Oostpoort
Foto 4: De overblijfselen van de Stenen Beer