Foto hierboven: post mijlpaal

 

Algemeen.  Het stadje Marienberg is gelegen op een hoogvlakte in de nabijheid van dicht begroeide bossen in het Ertsgebergte, ongeveer 30 kilometer ten zuid-oosten van Chemnitz.  Hoewel de stad eigenlijk vrij klein is, is het toch één van de grootste van het hele Ertsgebergte.  Marienberg ligt aan één van de belangrijkste toeristische routes van de streek: de Silberstrasse, een verwijzing naar het zilvererts waaraan het haar ontstaan te danken heeft.  Tot op heden heeft het stadje nog behoorlijk wat historische gebouwen kunnen behouden.  Een dossier werd ingediend om Marienberg als onderdeel van het Cultuurlandschap Montanregion Erzgebirge te laten erkennen door Unesco.

Video: Marienberg en het Ertsgebergte (Erzgebirge)

Beknopte geschiedenis.  Toen in 1519 in de buurt zilvererts werd gevonden, stroomden mijnwerkers en avonturiers toe naar de omgeving.  Meteen werden de grote middelen ingezet door hertog Heinrich den Frommen (Hendrik van Saksen, de vrome; een standbeeld van hem staat op de markt).  Hij stichtte Marienberg als mijnstad in 1521.  De nieuwe stad werd ingericht volgens een modern plan in dambordpatroon zoals nu nog steeds zichtbaar is.  Ook de gigantisch grote markt, één van de grootste van Duitsland, is daar een direct gevolg van.  Marienberg kreeg al in 1523 stads- en mijnrechten en had twee jaar later een eigen mijnkantoor.  De stad groeide snel en allerlei gebouwen werden al vlug opgericht zoals een school en een parochie.  De stad werd ook voorzien van een stadsmuur met torens en verschillende poorten.  In 1610 en 1684 werd de jonge stad getroffen door grote stadsbranden waarna ze moest heropgebouwd worden.  Wanneer de zilvermijnen uitgeput raakten, werd de mijnactiviteit verlegd naar het delven van koper en tin.  Op het einde van de 17e eeuw werd Marienberg een garnizoenstad, rond 1835 werd de stadsmuur geslecht.  Enkel de Zschopauer poort en de rode toren overleefden de afbraak.  In de loop van de 19e eeuw ging de mijnbouw sterk achteruit en werd uiteindelijk ook het mijnbouwkantoor in 1847 gesloten.          

Cultuur.  Het Ertsgebergtemuseum bevindt zich in het historische Bergmagazin dat gebouwd werd tussen 1806 en 1809 en fungeerde als voedselopslagplaats voor de mijnstad.  Het museum van het Ertsgebergte in Saksen en Bohemen (Museum Sächsisch-Böhmisches Erzgebirge) geeft een overzicht van de culturele geschiedenis van beide gebieden, de geschiedenis van de stad en de mijnbouw.  Er zijn ook wisselende tijdelijke exposities.

Monumenten.  Het stadhuis (Rathaus) in renaissancestijl werd kort na de stichting van de stad gebouwd.  Het viel echter ten prooi aan de stadsbranden van 1610 en 1684 waarna het herbouwd moest worden.  Enkel het imposante portaal dateert nog van het oorspronkelijke gebouw.  De Zschopauer Tor is de enige overgebleven van oorspronkelijk vijf poorten die toegang verschaften tot de stad.  Hier is ook nog een stuk stadsmuur en een toren te zien.  Vlak ernaast bevindt zich een mooie 18e eeuwse post mijlpaal.  Deze fungeerden als een soort wegwijzers en waren blijkbaar tot op 15 minuten correct.  Helemaal aan de andere kant van de stad staat de Rode Toren (Roter Turm), nog een overblijfsel van de stadsomwalling.  Het diende oorspronkelijk als arsenaal en munitieopslagplaats.  De Sankt Marienkirche werd in 1564 ingewijd.  In de stadsbrand van 1610 werd ze ernstig beschadigd en kon na herstelling pas in 1616 opnieuw gebruikt worden.  De meeste interieurstukken dateren van na die datum.    

Info en links.
De dienst toerisme van Marienberg bevindt zich in het stadhuis (Rathaus), op de grote markt.

- www.marienberg.de: site van de stad.
 

Foto 1: het stadhuis (Rathaus) van Marienberg
Foto 2: De Zschopauer Poort (Tor) met een stuk stadsmuur dat niet afgebroken werd
Foto 3: Sankt Marienkirche